26 Aralık 2011 Pazartesi

Rajasthan buyusu

Rajasthan seyahatinin son gunu. Bugun artik Delhi`ye donuyoruz ve arkasindan da Goa. Buyulu Rajasthan`dan ayrilmak kalbimi kiriyor ama artik vakit yeni bir mekan ve yeni bir gerceklige dogru uzanmanin vakti.

Burada yasadigim hersey icin sukrediyorum. Yolculugumuzun bir parcasi olan, deneyimimizi zenginlestiren seyahat esnasinda tanistigimiz yol arkadaslarimiz icin sukrediyorum. Ranakpur tapinaginin bas rahibinin yanimiza yaklasip soyledigi sihirli cumleler icin sukrediyorum. Isildayan auralarimizi gorup yanimiza gelip, cok guzel karmalarimiz oldugunu bize hatirlatip bizim icin dua eden, derin bakislarinda kaybolup gittigimiz, bilge ve guzel ruh icin sukrediyorum. Gezdigimiz kalede karsimiza cikan kalabalik kiz ogrenci grubunun gulumseyen yuzleri icin sukrediyorum. Hepsinin teker teker ve hep beraber tekrar tekrar beni kucaklayip, beni tanimadiklari halde bana kosup kendilerini kollarima atacak kadar guvendikleri icin, o kocaman muhtesem cocuk kalpleriyle beni sarmalayip, bozuk ingilizceleriyle beni ne kadar guzel bulduklarini anlatmaya calismalari icin sukrediyorum. Udaipur`un arka sokaklarinda dolasirken bahcesine girdigimiz muhtesem evde bize cay ikram eden guzel aile ve birbirinden guzel gulumseyen harika cocuklar icin sukrediyorum. Evlerinin kilitli odalarini bile sadece paylasmak icin hic tanimadiklari insanlara acan muazzam insanlar. Tapinakta dua ederken elimi tutan ve okunmus yaprak ikram eden yasli teyze icin sukrediyorum. Sokakta yururken bize hic durmadan gulumseyen isildayan insanlarin ulkesinde gecirdigim her an icin, yasadigim her deneyim ve kalbime, ruhuma dokunan herkes icin sukrediyorum.

Hayatimda ilk defa gordugum insanlardan bu kadar yogun bir sevginin tasip bana dogru akmasi bir kez daha asik ediyor beni bu ulkeye. Ne kadar farkli hayatlarimiz olursa olsun hepimiz ayniyiz. Ayni duygular, ayni korkular, ayni telaslar attigimiz adimlarin arkasindaki. Zayifliklarimizla, ihtisamimizla hepimiz sadece insaniz, hepimiz ayni kapta eriyen ruhlariz. Bu nedenle hesapsiz, karsilik beklemeden, karsimizdakini tanimaya calismadan sunuyoruz sevgimizi. Paylasacak daha degerli bir seyimiz yok su hayatta. Bu yolculukta karsima cikan herkesi pamuklara sarip kalbimin en derinine yerlestiriyorum. Birbirimizi kosulsuz da sevebilecegimizi, biz inandiktan sonra bundan baska bir hayat da yasayabilecegimizi, yargilamadan bakarsak ne kadar muhtesem seyler gorebilecegimizi, sevgide kalmanin coskusunu ve heyecanini bana tekrar tekrar hatirlatan herkes icin sukrediyorum.

Beni renkleriyle buyuleyen, attigim her adimda beni zenginlestiren Rajasthan`i her daim sevgiyle hatirlayacagim. Iyi ki gelmisim, iyi ki acmisim kalbimi. Icime dolan renklerle yeni bir yolculuga hazirim.

2 yorum:

  1. ışık ve sevgi yolun için şükürler olsun.seni çok seviyorum.

    YanıtlaSil
  2. Özgür'cüm çok güzel yazıların, çok içten.Çok duygulandım.Sevgiler

    YanıtlaSil