Nothing's gonna change my world

Hindistan`a geleli 12 gun olmus. Oysa ben sanki yillardir burdaymisim gibi hissediyorum. Istanbul, ailem, dostlarim bin isik yili uzakta, ozluyorum. Sanki bir kapi acildi ve ben Alice gibi kendimi bambaska bir gerceklikte buluverdim. Delhi`de baslayip Rajasthan`in binbir rengine dogru ilerlerken kendi icimde de daha once hic gormedigim yerlere dogru ilerliyorum. Her gun yeni bir macera, yeni bir sinav. Zihnimin sinirsalligiyla tepki verecekken kalbimin ucsuz bucakligi devreye giriyor ve sakinlesiyorum. Burasi hem buyuleyici hem de cok zor. Kulaklarima usulca fisildayan bir ses Satya diyor, dogruluk. Patanjali`nin yoga sutralarda bahsettigi durustluk.

Bu engebeli yolda yururken eski kaliplarim, ego oyunlarim birer birer ortaya cikiveriyor. Hayat boyu beni zorlayan herseyi sadece 12 gunde tekrar tekrar yasadim belki de. Kendime karsi durust olmayi seciyorum her seferinde. Bu benden baskasi degil. Kacmanin, inkar etmenin bir faydasi yok. Korkularimla yuzlesip onlari geride birakip yola devam etme zamani. Matin ustunde nasilsak disinda da oyleyiz iste. Nasil matin ustunde bizi zorlayan duruslar aslinda bize en cok seyi ogreten duruslarsa ve nasil guvenli bir sekilde, kendimizi zorlamadan o duruslari tekrar tekrar denememiz gerekiyorsa ayni sey hayat icin de gecerli. Boylece korkumuzun gozlerinin icine bakip artik ondan korkmadigimizi soyleyebiliriz.

Geldigimden beri bir cok farkli insanla tanistim. Bazisina daha merhaba derken asik oldum, bazisi bam telime basip durdu. Bazisi colde yildizlarin altinda beni kahkahalarla gulduruken bazisi kirmizi cizgilerimi gecip beni ofkelendirdi. Elimden gelenin en iyisini yapip icimdeki o sessiz alana girip dengede kalmaya calisiyorum. Tam da John Lennon`in Across the Universe`de soyledigi gibi "Nothing`s gonna change my world" hic birsey dunyami degistirmeyecek. Kendime siginiyorum zor anlarimda. Bu denge haliyle hersey degisiveriyor bir anda. Kaldigim otel, etrafimdaki insanlar bir anda parlamaya basliyor. Kabul ediyorum geleni. Akintiya karsi yuzmeye calismak bos bir caba, birakiyorum kendimi sulara. Nereye gidecegimi onemsemeden sadece yolculugun tadini cikartarak.

Bugun yine oyle bir gun iste. Gecirdigim zor geceden sonra kendime dair herseyi kabul edip adim attigim bir sabaha uyandim. Hersey bir anda degisiverdi. Yuzumde bir gulumsemeyle gune devam edebilirim. Butun felaket senaryolarina, butun uyarilara inat yine guvenmeyi seciyorum insanlara ve en onemlisi kendime. Burdan payima duseni alip diger sehre dogru yola cikacagim. Yeni renklere, yeni bene, mekezime dogru bir yolculuk. Jodhpur`dan sevgiler.