8 Aralık 2013 Pazar

Gitmek

Yine yazilmamis uzun bir sure. Vakitsizlikten de degil oysa. Sadece yazamamaktan. Yolculugun icinde kaybolup, durup kendine bakamamaktan. Nasil bir askmis bu. Daha once yasadigin hicbirseye benzemeyen, icinden tasip seni yutan kocaman bir ask. Minik elleri, uzun kirpikleri, gevrek kahkahalari, saskin bakislari, inatlasmalari, protesto bagirislari ve hersey hersey... Senden cikan, hem sen hem de bambaska biri, hem senin gibi ama aslinda cok farkli yeni bir dunya. Ne kadar kolay kendini unutup onun dalgasinda savrulmak. Belki de ogretilen bu, kabul goren bu. Neticede hep birileri birileri icin ne fedakarliklar yapti degil mi? Degil aslinda. Birileri aslinda hep kendilerinden dolayi yaptilar o fedakarligi. Fedakarlik dedigin bir vazgecis degil mi zaten. Vazgecmedin kendinden. O sicak yaz gunu kendini unutusunun verdigi siziyla gol kenarinda yaptigin telefon konusmasi birseyleri degistiren. O eski, guvendigin dostun sesi seni yurudugun yola geri getiren. Aslinda o ses senden baskasi degil. Aynaya bakarken gordugun herkesin sen olmasi gibi. Baktigin herkesin ayna olmasi gibi. Zihin devre disi kalinca, ogretilenleri bir an icin unutmayi tercih edince ogrenmeye basliyorsun. Gitmeye karar verdiginde kendinde kalmayi secmis oluyorsun. Hani gittigin icin seni ayiplayanlar, yargilayanlar var ya o da sensin. Sen kendini yargilamistin ya, ondan iste. Iyi ki de gitmissin. Giderek kaldigin yer tam da merkez, olmak istedigin yerden baska bir yer degil. Merkezdeyken o daha cok guluyor ya, o her zamankinden daha da mutlu ya, bu bile ne kadar dogru yaptigini kanitliyor. Kanita da ihtiyacin oldugundan degil ama bu da zihne bir oyuncak olsun. Yetmedi mi, gir o zaman kalbine, bak ne kadar sessiz ve huzurlu orasi. Baska neye ihtiyacin var ki? Sonsuz tesekkurler ayni gokyuzunun altinda beraber kapidan gectigin Afrika ailene. Sonsuz tesekkurler ayni catinin altinda sonsuz bir askla yasamayi sectigin o guzel ikiliye. Iyi ki varsiniz. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder